23 juni 2010

23 juni de dag van St. Hans, Midzomernacht.

Ramberg….Reine….Moskenes…varen varen varen varen ..Bodø…..Løding….Saltstraumen.
(dit even voor de mensen die ons volgen met de kaart erbij)

We worden erg laat wakker, maar de nacht ervoor, door de storm amper geslapen. Dat halen we hier in Ramberg ruimschoots in.
De camper stond voor een restaurant, naast het gebouw van de politie, brandweerkazerne en gemeentehuis, en uitzicht op zee, dus ook bijna op het strand. Dat sliep ondanks de illegale voorraad drank toch erg lekker.
Ramberg is nog een beetje grijs, maar droog. We halen verse broodjes en karren richting Reine. Onderweg stoppen we voor een paar prachtige uitzichten.

We zijn om 13.00 uur in het haventje van Moskenes. We kunnen pas om half twee op de boot, terwijl we wachten eten we onze broodjes.
Kwart voor twee gaan we aan boord. Dat wil zeggen de camper onderin, en wij naar boven naar, zoals dat heet, de salon.
Het eerste half uur staan we buiten op het dek, afscheid te nemen van de Lofoten.
We zeggen het niet maar we weten dat we weer terug zullen komen.
Ondanks de kou, de storm en de regen is het een van de mooiste delen van Europa die wij tot nu toe gezien hebben. Het is de ruimte, de fjorden, de vogels en de landschap.

Om 4 uur komt ineens de zon door de wolken heen. Gelijk een ander plaatje.
En terwijl we allerlei kleine rotseilandjes passeren staan we te genieten in de zon op het dek van de boot. Ik voel me thuis op het water, mijn opa was schipper, misschien komt het daardoor.
Om half zes gaan we weer van boord en rijden naar het mekka van de hengelsport.
Saltstraumen.

Ineens zien we een paar motorrijders stil staan langs de weg. En ook nog een auto. We zien even later ook waarom. In het weiland langs de bosrand twee elanden. Een (mannetje) met een klein gewei, en een vrouwtje.
Mannetjes elanden krijgen pas in april een gewei en die groeit en groeit en is in augustus heel groot en valt af. In april begint het hele proces weer opnieuw. Vrouwtjes elanden hebben geen gewei.
Om 18.00 uur komen we aan in Saltstraumen. De camping heet plus Camp. Maar het is gewoon een parkeerplaats met een sanitairgebouw waar je kan douchen. Vorig jaar was dat een grote ruimte met gordijntjes voor de douche, dat is allemaal vernieuwd, gelukkig.
Maar…… je…...kan….er….geweldig…vissen.
Wim weet niet of we nu eerst moeten eten,of de tv instellen zodat ie naar Duitsland bij de WK kan kijken, of moet gaan vissen. Ik ben heel benieuwd wat er gaat winnen.
Hij doet n.l. alle drie even graag. Het vissen wint.

Hier, heel dichtbij, in Saltstraumen is een machtig getijdenstroom. Vier maal per etmaal, als gevolg van eb en vloed, wringt zich een kolkende watermassa met donderend geraas tussen het vasteland en het Straumeiland. De engte is 3 km. lang en 150 m breed en 50 m. diep. Om de zes uur verplaatst zich daardoor 372.000.000 m3 water. We hebben hier een tabel liggen en gezien dat om 22.00 uur vanavond dat weer staat te gebeuren. Machtig gezicht. Zoveel watergeweld.
Ik hoef jullie niet te vertellen hoeveel vissen (helemaal dosie en dissie) hierdoor mee gesleurd worden en het haakje van Wim zien en denken….huh..…is dat dan???..happen….en…tja.????
Die ligt dan morgen op de barbecue, en denkt hmmmmmm lekker warm. Jullie horen het beslist want we blijven hier (natuurlijk) langer, en we hebben internet.
Met de eventuele triomffoto’s.

Verder nog het feest hier. Midzomernacht wordt gevierd met veel vuur op het strand, snap ik niet want je ziet het amper, omdat de zon schijnt. En traditioneel eten de Noren Rømmegrød.

Tot slot het weerbericht: vandaag droog en vanaf 16.00 zon, het is fris maar we zitten ook nog boven de poolcirkel.
Verwachting voor morgen: 15 gr. En zonnig.
Wij genieten. Een beetje zon, boottocht, elanden, vissen…….
Liefs allemaal en groeten.